کد مطلب:39823
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:19
از آنجا كه اظهار ناراحتي، ضعف شمرده مي شود، آيا گريستن در مفارقت فرزند يا شهيد حتي در پنهان نيز از اين موارد است؟
همان طور كه در پرستش آمده، ما دستور به پنهان داشتن مشكلات داريم. علي((عليه السلام))در مدح يكي از دوستانش، فرمودند او زماني از درد و مشكل خويش سخن مي گفت كه ديگر از آن عافيت يافته بود. اما اين، يك مرحله از ظرفيت روحي مؤمن است كه از كمالات نفساني محسوب مي شود و زمينه و تمرين مي خواهد. و البته همه در يك مرتبه روحي قرار ندارند و بايد با تمرين و ممارست، رفعت يابند.
به هر حال، اين جا ظرفيت ها مطرح است. پس اگر كسي در موارد ذكر شده در پرسش، گريه منافاتي با ظرفيت ندارد. آنچه نهي شده است، بي تابي ها و خراشيدن صورت است. در حديثي نقل شده پيامبر اكرم((صلي الله عليه وآله)) در مرگ فرزندشان ابراهيم((عليه السلام))گريستند، اما فرمودند ما راضي به رضاي خدا هستيم و جز حق بر زبان جاري نخواهيم كرد.
(بخش پاسخ به سؤالات )
ـ1894ـ
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.